Βρίσκεται στην νοτιοδυτική Πελοπόννησο, και είναι ένα από τα πολλά ορεινά χωριά της επαρχίας Τριφυλί

Βρίσκεται στην νοτιοδυτική Πελοπόννησο, και είναι ένα από τα πολλά ορεινά χωριά της επαρχίας Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας, που είναι μια όμορφη και ιστορική περιοχή της Ελλάδας. Η ορεινή Τριφυλία, μαζί με το πεδινό τμήμα, αποτελούν την επαρχία Τριφυλίας.
 Οριοθετώντας την ορεινή Τριφυλία, θα λέγαμε ότι βόρεια συνορεύει με την επαρχία Ολυμπίας του νομού Ηλείας, που τις χωρίζει το ποτάμι Νέδα, καθώς κατηφορίζει προς το Ιόνιο πέλαγος. Ανατολικά συνορεύει με την επαρχία Μεγαλόπολης του νομού Αρκαδίας. Νότιά της έχει τα λεκανοπέδια του Δωρίου και του Κοπανακίου και δυτικά τις λοφοσειρές, foreclosed homes που βρίσκονται ανατολικά από το Σιδηρόκαστρο foreclosed homes και τα Πλατάνια.
  Το χωριό, είναι χτισμένο σε υψόμετρο 500 μέτρων και βρίσκεται περίπου στο κέντρο του λεκανοπεδίου του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης. Έχει καλή θέση σαν χωριό, λιάζεται foreclosed homes όλη τη μέρα, και έχει αγνάντεμα προς τη δυτική πλευρά της Τριπύλης.
  Το ποτάμι που διασχίζει το χωριό το χωρίζει σε δυο μέρη ή «ρούγες» όπως τις λένε οι ντόπιοι. Το χωριό έχει δυο μικρά μαγαζιά, που το καθένα τους είναι καφενείο, ταβέρνα και παντοπωλείο, όπως είναι συνήθως στα μικρά χωριά, από τα οποία εξυπηρετούνται οι κάτοικοι που απόμειναν ριζωμένοι.
  foreclosed homes Οδικώς μπορούμε foreclosed homes να πούμε ότι μοιάζει με το κέντρο της ομπρέλας, αφού έχει πρόσβαση από πολλά σημεία. Μια από τις κυριότερες διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει κανείς για να φτάσει στο χωριό είναι η εξής:
  Με σχετικά καλό ασφαλτοστρωμένο δρόμο, από Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα και αφήνοντας πίσω σου το «Ελληνικό», τον αρχαιολογικό χώρο, που βρίσκεται μετά το Κεφαλόβρυσο της Μουριατάδας, foreclosed homes βρίσκεσαι στην είσοδο των χωριών της Τριπύλης. Αριστερά σε ένα άνοιγμα προς την ορεινή Τριφυλία, βλέπεις το λεκανοπέδιο του Κοπανακίου και του Δωρίου και πιο ψηλά τα Σουλιμοχώρια.
  Απέναντί σου, στην πλαγιά, το ερειπωμένο χωριουδάκι Κρίτσι με τους καστανοκόκκινους βράχους του, το κεφαλάρι του και τα δέντρα του, που συνθέτουν μια μαγευτική εικόνα. Πάνω από το Κρίτσι και στην κορυφή του βουνού, σαν λευκό μαρμαρωμένο πουλί, σε κοιτάζει foreclosed homes ο Άη-Λιάς της Σαρακηνάδας.
  Συνεχίζοντας περνάς από μια τοποθεσία με πολλές βελανιδιές, που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζεις τον «Νταρόλογγο» και στη θέση «Διόδια» υπάρχει μια διακλάδωση. Αφήνεις το δρόμο που φεύγει ίσια για τα χωριά Ντάρα, Λεντεκάδα, Ραφτόπουλο και στρίβεις αριστερά, προς το Σελλαίηκο ποτάμι.
   Το χωριό Σελλά, με την μορφή που το ξέρουμε σήμερα χτίστηκε (κατά την παράδοση), γύρω στα 1350 με 1410. Υπήρχαν τότε καμιά σαρανταριά κάτοικοι στην τοποθεσία Μαχαλά, που στα Τούρκικα σημαίνει συνοικισμός, οι οποίοι ζούσανε σε οικογένειες, κατά τη συνήθεια της εποχής. Το όνομα του μικρού αυτού συνοικισμού κατά την αφήγηση των πατεράδων και των παππούδων μας, ήτανε Ράντου.
  Οι άνθρωποι αυτοί, ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία και λιγότερο με τη γεωργία. Και γύρω στα 1410 με 1430, άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο που ζούσαν και πήγαν και εγκαταστάθηκαν εκεί που ευρίσκεται το χωριό σήμερα, όπου υπήρχαν πιο εύφορα μέρη και η επικοινωνία με τα γύρω χωριά ήτανε πιο εύκολη. 
  Αργότερα στον ίδιο χώρο, μαζεύτηκαν και άλλοι κάτοικοι, κυρίως από το παλιό χωριό Σπαρτοχώρι, που δεν υπάρχει σήμερα, από την τοποθεσία Καλοπέδα - όπου εκεί υπήρχε μικρός συνοικισμός κτηνοτρόφων - και από φυγόδικους ή κτηνοτρόφους από άλλες περιοχές της Πελοποννήσου και κυρίως της Μεσσηνίας και της Αρκαδίας. Έτσι δημιουργήθηκε ένα καινούργιο χωριό που αργότερα πήρε την ονομασία Σελλά.
  Επίσης στο χωριό εγκαταστάθηκαν και μερικές Αρβανίτικες χριστιανικές οικογένειες που είχαν έλθει τότε στην Πελοπόννησο από την Ήπειρο, foreclosed homes ύστερα από πρόσκληση από τους Δεσπότες foreclosed homes του Μυστρά, Εμμανουήλ Κατακουζηνό, στα 1348, και Θεόδωρο Παλαιολόγο Β’, 1405, για στρατιωτικούς σκοπούς.
  Στα μέρη που εγκαταστάθηκαν, έβαζαν τις δικές τους ονομασίες στις τοποθεσίες. Μερικές από αυτές, υπάρχουν ακόμα. Κάμποσες χριστιανικές Αρβανίτικες οικογένειες, εγκαταστάθηκαν και στο χωριό Σελλά. Αυτό φαίνεται και από τις τοποθεσίες, που υπάρχουν μέχρι και σήμερα.
  Κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Αγία Τριάδα. Υπάρχουν όμως κι άλλες εκκλησίες. Η Κοίμηση της Θεοτόκου ή Παναγίτσα foreclosed homes όπως τη λένε οι ντόπιοι, όπου κατά τη γιορτή της το δεκαπενταύγουστο γίνεται και το πανηγύρι του χωριού, η εκκλησία της Ανάληψης στο κοιμητήριο foreclosed homes του χωριού, στη θέση «Μπρίνιζα», το εκκλησάκι στα αμπέλια που είναι αφιερωμένο στον Άη-Γιάννη τον Πρόδρομο κι ακόμα ένα εκκλησάκι στην είσοδο του χωριού, αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή.
  foreclosed homes Επίσης, στην κορυφή του βουνού Άη-Λιάς, βρίσκεται το παλιό μοναστήρι του Άη-Νικήτα, το οποίο είναι πάρα πολύ παλαιό. Από εκκλησιαστική άποψη βέβαια, ο Άη-Νικήτας δεν είναι ακριβώς μοναστήρι με καλόγερους και ηγούμενο, αλλά παρεκκλήσι, που ανήκει στο Ναό της Αγίας Τριάδος του χωριού Σελλά. Αν επικράτησε να ονομάζεται μοναστήρι, έγινε επειδή υπήρξε κάποτε